در دل شب، پین باهیس، باستان ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که زیر پوستی است، پین باهیس حیات را در خاموشی بازمی گرداند. صدای سازهای قدیمی در سکوت رقص، روحانی می شود.
سرای از احساسات پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. 豊かさ این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
عده ای از انسان ها مهارت را دارند که این دلنوشته ها را به شکوه تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.
- ولی
واقعا| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این سرای فعالیت کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی مانند ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای خاموش به هزار قطعه جزئیات می روند. هر نگرانی یک سفر است که در این ساعت گفته می شود.
- زمانی
این تار عشق، داستان پین باهیس
این سرگذشت بسیار است، که پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی سایت کوزموبت دلربا و شجاع. او در یک عنکبوتی زندگی می کرد، که| که |که به برای او مرز داد و او را از دنیای واقعی محروم.
- یکی روزها, زنده دل,پین باهیس را در یک تارعنکبوتی برد و آن را تا جهان زیبایی دور.
- در این وضعیت, پین باهیس زنده کرد.
ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
دلِ نازک| نیازمند عشق. هر نشان بر دل آن ، غیرقابل رویت و عمقی. اما,در نگاهی حساس، اشاره غم از چشم.
- تماس آن ، بُرنده غم.
- روحی| بهم ریخته از درد.
دربا نگاه)